Rekolekcje Wielkopostne
dodane 23 kwi 2012 przez Paulina Orczykowska
Z relacji Iwonki:
Święta Zmartwychwstania Pańskiego zakończyły okres Wielkiego Postu. By przygotować nas do tych Świąt, nasi duszpasterze poprowadzili dla nas trzydniowe rekolekcje od poniedziałku do środy w Wielkim Tygodniu.
Pierwszego dnia pochylaliśmy się wspólnie z ojcem Tadeuszem nad tajemnicą Wielkiego Piątku. Spotkanie miało charakter Liturgii Słowa z kazaniem. Jego temat nie należał do łatwych, dotyczył mianowicie Śmierci Jezusa Chrystusa. Przekazał jednak radosną nowinę, którą każdy z nas słyszał nie raz, ale o której często zapominamy i wciąż potrzebujemy, by o niej przypominać: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16).
Kolejnego dnia próbowaliśmy przygotować się do nadchodzącej Wielkiej Soboty, upamiętniającej czas, kiedy Chrystus zdjęty z Krzyża spoczywał w grobie. Tego dnia wszystkich Jego przyjaciół opanowuje nastrój refleksji, smutku i, przede wszystkim, ciszy. Ojciec Grzegorz uwagę naszą skierował właśnie na tę ciszę, będącą zaproszeniem do bliskiej relacji z naszym Przyjacielem. Spotkaliśmy się z Nim, każdy indywidualnie, podczas 20-minutowej adoracji Najświętszego Sakramentu.
Rekolekcje zakończyła środowa msza z modlitwą o uzdrowienie, która również utrzymana była w klimacie wyciszenia, szczególnie na adoracji po błogosławieństwie. Choć brak zespołu muzycznego nie był w zamyśle ojca Grzegorza, który przewodniczył mszy, jak zwykle Bóg pokazał, że wie, co robi, bo dał nam tym samym sposobność do ponownego Spotkania z Najwyższym w naszych sercach!
Ten błogosławiony czas był okazją do skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania, a także Eucharystii. Po raz kolejny śpiewaliśmy na chwałę Bożą, nie tylko w ‘starym gronie’, ale również z nowymi twarzami (ustami J), co bardzo nas cieszy i ufamy, że nasi goście nie raz zaszczycą nas jeszcze swoją obecnością.
Tak więc – do zobaczenia!
A na koniec piosenka, która, jak myślę, doskonale odzwierciedla to, co było tematem naszego wspólnego czuwania: